جاودان
شنبه, ۲۱ اسفند ۱۳۹۵، ۰۷:۳۴ ب.ظ
از آن شبی که پریدی در آسمان ماندی
ستاره ای شدی و مثل یک نشان ماندی
طلوع کردی و خورشید پشت سر جا ماند
تو بی غروب ترین شعر آسمان ماندی
چراغ راه منی ای گل همیشه بهار!
که بین این همه تقویم بی خزان ماندی
نشسته برف به موهای من... چه پیر شدم
چقدر در طی این سالها جوان ماندی
زمان تو را به اسارت گرفته در آغوش
شهید عشقی و گمنام، جاودان ماندی
29. خرداد. 95
۹۵/۱۲/۲۱