باید به شوق جاده ی عشقت خطر کنیم
راهی شویم و کل جهان را خبر کنیم
باید به عاشقانه ترین شکل انتظار،
صد جان اگر که بود، برایت سپر کنیم
هر روزِ انتظار شبِ اوّلِ دی است
یلدای خویش را به امید تو سر کنیم
من خواهر تمام درختانم، از خزان،
یارب! عنایتی! به سلامت گذر کنیم
هرسال می رویم شمال و جنوب، کاش
این یک بهار سمت تو عزم سفر کنیم...
3. خرداد. 95
متن داخل کارت عروسی‌ام که از جانم برآمد... ان‌شاءالله مخاطبش دستانم را بگیرد و هیچ وقت رها نکند...
ای امامِ عصرِ مهربان!
زیر سایۀ شما
در پناه لطف جاودانه‌تان
هم‌سفر شدیم
با نگاه لطف خود به راه ما روشنی دهید...
باید به شوق جادۀ عشقت خطر کنیم
راهی شویم و کل جهان را خبر کنیم
باید به عاشقانه ترین شکل انتظار،
صدجان اگر که بود، برایت سپر کنیم
هرروزِ انتظار شب اول دی است،
یلدای خویش را به امید تو سر کنیم
من خواهر تمام درختانم.. از خزان؛
یارب! عنایتی! به سلامت گذر کنیم
هرسال می رویم شمال و جنوب، کاش
این یک بهار سمت تو عزم سفر کنیم...
بهار آمده اما بیا ببین چه بهاری
نه تازگی، نه طراوت؛ نه طرح و نقش و نگاری
نقاب سرد زمستان به چهره دارد و انگار
قرار نیست بیاید در این زمانه بهاری
شکوفه ای که ترور شد و عالمی که نشسته ست
برای فاتحه خواندن کنار سنگ مزاری
و رود رفته از این دشت، غصه دار و سپرده
نگاه خیس خودش را به بغض تلخ قناری
میان خانه تکانی به روی طاقچه دیدم
بلیط آمدنت را بغل گرفته غباری
برای اینکه بیایی دو بال خوب نیاز است
در ایستگاه زمین سالهاست مرده قطاری
هزار سال گذشت و حکایتی که همان است
بهار بی تو می آید ولی ببین چه بهاری..
آسمان که می‌شوم
تو ماه می‌شوی
جای تو درست
در میان قلب آسمان این شب است
شبی که تک تک دریچه‌های بسته‌اش
پر از ترانه های مانده بر لب است
ترانه‌های عاشقی
ترانه های انتظار...
*
آسمان که می‌شوی
یاکریم می‌شوم
به شوق پرگشودنی به سمت تو..
به شوق یک سفر درست در میان قلب تو..
*
موج می‌شوم
دوباره ماه می‌شوی
و باعث تمام جزر و مدّ موج‌های سر به راه می‌شوی
برای عاشقان پناه می‌شوی
و قافیه
دوباره "آه" می‌شود
عجیب نیست اینکه تو
دوباره یوسف درون چاه می‌شوی...
[20. دی. 92]
ای‌کاش یک شبی دل من را صدا کند
از این قفس کبوتر من را رها کند
ای‌کاش در میان تمام قرارها
پیدا شود کسی که به عهدش وفا کند
راضی نمی‌شویم به دنیا، نشسته ایم؛
تا او بیاید و دل مارا رضا کند
در یک شبی چنین، که سراسر غم‌است و درد
آقای ساربان جوانی خداکند_
از ره بیاید و ببرد با خودش مرا
فکری برای زندگی و کار ما کند
این کوچه‌ها اگر همه سردند و بی‌چراغ
فکری برای خرده‌ی این شیشه‌ها کند
« با بغض مردی آمد از این کوچه‌ها گذشت
می‌رفت تا برای ظهورش دعا کند...»
[تیرماه 92]
