شعر ناب

خواب دیدم که شاعری هستم، نام زیبات بر کتاب من است

عکس جلدش منی که می خندم، بین دستان تو که قاب من است

کیستی تو که این قدر خوبی؟ کیستم من که عاشقت شده ام؟

پرسشی دارم، آنکه می دانی، آن سوالی که خود، جواب من است

منم آن «آفتابگردانی»، که دلش تنگِ روی «ماه» تو است

شب به شب با امید می گوید:«امشب او میهمان خواب من است»

شاخه ای خم شده است تا چشمت، تازه انگور داده است انگار

خواب دیدم ز دیدنت مستم، چشم تو جام پر شراب من است

بی تو انگار آسمان ابری است، سرد و تاریک می شود دنیا

تو که باشی جهان من گرم است، برق چشمانت آفتاب من است

خواب دیدم که شاعری هستم، شعر نه بلکه عشق میگویم

زندگی شعر ناب شاعرهاست، و تویی آنکه شعر ناب من است...

18. آبان. 95